Εκδήλωση για την επέτειο της 1ης Απριλίου 1955-1959

Μη έχοντας πια άλλη διορία

κείνο το πρωταπριλιάτικο πρωινό,

αρνηθήκαμε απ’ το τραπέζι το ψωμί και το παλιό κρασί,

διαγράψαμε την παρουσία της μάνας

στ’ ασβεστωμένο πεζούλι της αυλής μας,

σφίγγοντας στις χούφτες των χεριών

τις θυμωμένες κραυγές.

Τότε,

κινήσαμε ν’ ανταμώσουμε το αίμα σας.

το αίμα σας που δεν ξεράθηκε.

Τότε,

πήραμε το δρόμο σας,

τον πανάρχαιο κείνο δρόμο,

που περπάτησαν οι πρόγονοί μας

πάππου προς πάππου

κι όπου τα σπασμένα ξύλα μεσοστρατίς

και τ΄ αγάλματα και το αίμα κι η καρδιά μας

έδειχναν καθαρά την καταγωγή μας.